Myślenie analityczne versus myślenie systemowe
Myślenie systemowe to termin zaproponowany przez Petera M. Senge w książce "Piąta dyscyplina". Myślenie systemowe jest tytułową piątą dyscypliną integrującą pozostałe. Jej głównym założeniem jest umiejętność postrzegania systemu, np. organizacji, jako całości przy równoczesnym uwzględnianiu poszczególnych elementów oraz interakcji zachodzących pomiędzy nimi. Pozostałe dyscypliny to: mistrzostwo osobiste, modele myślowe, wspólna wizja oraz zespołowe uczenie się.Tymczasem w Europie i USA jest preferowane myślenie analityczne i linearne. Myślenie analityczne rozdziela całość na części, na przykład rozwiązuje zagadnienia przez rozkładanie ich na fragmenty. Taki sposób myślenia jest często wspomagany myśleniem linearnym, które łączy fragmenty w łańcuchy przyczynowo-skutkowe. Myślenie analityczne i linearne jest pomocne w rozwiązywaniu prostych problemów, ale nie wystarcza w wypadku problemów skomplikowanych i wielowymiarowych. Peter Senge uważa, że "z pozoru postępowanie takie ułatwia rozwiązywanie trudnych zadań, naprawdę jednak płaci się za to olbrzymią, choć ukrytą cenę. Przy takim bowiem podejściu, tracimy z oczu konsekwencje naszych działań i wewnętrzne poczucie powiązania danego problemu z większą całością".
Natomiast myślenie systemowe składa poszczególne elementy razem w spójną całość - jeden wspólny system. Określa też powiązania i wpływ poszczególnych elementów na siebie. W ten sposób widzimy, jak zmiana jednego elementu wpłynie na pozostałe. Myślenie systemowe pozwala więc na określenie planu działania zarówno krótko, jak i długoterminowo.
Philippe Rosinski w książce "Coaching międzykulturowy" pisze, że dobrze jest stosować oba sposoby myślenia. Dzielenie systemu na poszczególne elementy sprawia, że analiza ich
staje się łatwiejsza. Natomiast obejmowanie myślą całego systemu pozwala na wizualizowanie powiązań między tymi elementami w celu zrozumienia ich wzajemnych relacji.
Zarówno myślenie analityczne, jak i systemowe, są obecne w coachingu. Klienta można poprosić o rozłożenie danego celu na mniejsze cele, lub kroki. W ten sposób cel nadrzędny jest łatwiejszy do osiągnięcia. Klient może na przykład nagradzać się za wykonanie mniejszych celów, co sprawia, że jego motywacja wzrasta, a wizja osiągnięcia celu nadrzędnego staje się bardziej realistyczna. Innym razem możemy poprosić klienta, aby zwizualizował sobie system, o którym mówi, na przykład swoją rodzinę, lub osoby, z którymi pracuje, i określił, jakie są relacje między poszczególnymi osobami i jak dana decyzja wpłynie na każdą z nich.
Jeśli chcielibyście spróbować coachingu, zapraszam na bezpłatną konsultację, na której opowiecie o celu, jaki chcielibyście osiągnąć i opracujemy wspólnie plan działania.
Serdecznie zapraszam,
Małgorzata Filipowicz
coach i trener
tel. 888271396
Moja strona: betteryou.com.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz